سبک‌های تربیتی و پیشگیری از جرم

خانواده به‌عنوان نخستین و مهم­ترین نهاد اجتماعی، می­تواند با بهره­گیری از سبک­­های تربیتی رایج یا سبک تربیت دینی، تأثیر سلبی یا ایجابی بسزایی در ابعاد گونا­گون رشد فرزندان، تکوین شخصیت و رفتارهای آنان داشته باشد. بر این اساس، سبک­های تربیت فرزند را می­توان به دو دستة کلی تقسیم کرد، یکی سبک­های غیردینی که بر دیدگاه­­های انسانی پایه­ریزی شده و دیگری، سبک دینی که بر پایة آموزه­های دینی پایه­گذاری شده است. در این میان، آنچه اهمیت ویژه دارد، پیامد­های هر یک از سبک­های یادشده در پیش­گیری بهتر از بزه­کاریِ برآمده از چگونگی تربیت فرزندان است. از این­ رو نتیجة مقایسه نشان می­دهد سبک فرزندپروری مسئولانة دینی مبتنی بر آیات و روایات بهترین روش فرزندپروری است که می­تواند در پیشگیری از بزه­کاری فرزندان مؤثر باشد. در این راستا، سبک فرزندپروری مقتدرانه از سبک­های غیردینی، نزدیکی بیشتری به سبک تربیت مسئولانة دین‌محور دارد. اما دیگر سبک­های تربیت غیردینی آسان­گیرانه، مستبدانه و مسامحه­کارانه ناسالم ­شمرده می­شوند. زیرا نه‌تنها از ناهنجاری و بزه­کاری فرزندان پیشگیری نمی‌کنند، آسیب­زا و موّلد بزه­کاری نیز به شمار می­آیند.